Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

in... vein

Επεισοδιακο ηταν το χτεσυνο βραδυ.
Οπως εγραψα ηδη εχω μπει μεσα με σκοπο να μου γινει αλλη μια θεραπεια. Το προβλημα ηταν με τις φλεβες των χεριων μου, μετα απο τοση κακοποιηση ειχαν καταστραφει. Οι δυο τελευταιες που ειχα απεβιωσαν καπου τα μεσανυχτα και απο τοτε αρχισε ο αγωνας. Μεχρι τις τρεις με παλευαν στα χερια και στα ποδια αλλα ματαια. Πρεπει να με τρυπησαν γυρο στις εικοσι πεντε φορες, ισως περισσοτερες. Δεν εφερα καμια αντισταση φοβουμενος πια θα ηταν η επομενη λυση...
Τελικως τα χειροτερα ηρθαν το επομενο πρωι, ηρθε ο χειρουργος να μου βαλει μια κεντρικη "φλεβα" στο μηρο. Το ειχα ξανακανει αλλη μια φορα αλλα, κακα τα ψεματα, ημουν πολυ αγχομενος. Τελικα ολα καλα... ή περιπου καλα αφου πλεον ειμαι αναγκασμενος να κινουμαι ελαχιστα.
Τουλαχιστον εχω τα χερια ελευθερα και μπορω να γραφω:)

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Γεια...


...ειμαι ο Γιαννης και,οχι, δεν ειμαι καλα, ουτε ειμαι αλκοολικος. Εχω καρκινο.
Δεν ειμαι σιγουρος αν επρεπε ή τι να γραψω. Ξεκιναω το μπλογκ εντελως πειραματικα με μια σχετικη απαισιοδοξια. Δεν ξερω αν θελω αυτη τη στιγμη να μπω σε περισσοτερες προσωπικες λεπτομεριες.
Κανονικα δεν εχω ιδιαιτερο προβλημα να το κανω, αλλα θελω πρωτα να ξερω οτι καποιος διαβαζει και πως μπορω να του εχω μια σχετικη εμπιστοσυνη. Η αληθεια ειναι οτι εχει περασει καιρος απο τοτε που διαγνωστηκα και στην αρχη, εκτος ελαχιστων ειδικων περιπτωσεων, φροντιζα να το κρυβω. Βεβαια τοτε η ρουτινα μου δεν ειχε τοσο μεγαλες αποκλισεις απο την αμεσως προηγουμενη ως υγειους ατομου. Σημερα εχει φτασει να ειναι περιορισμενη σε απολυτως βασικα σημεια και αυτο ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μου στην πραγματικοτητα. Για πολυ καιρο ηλπιζα πως θα ηταν κατι προσωρινο, κατι που θα περνουσε απλα και με λιγη προσπαθεια κανεις δε θα ηξερε τιποτα.
Τελευταια εχω παψει να ελπιζω πανω σ' αυτο το ενδεχομενο γιατι οι ενδειξεις με οδηγουν προς τα εκει και, επιπλεον, δεν βρισκεται καποιος ειδικος να με διαψευσει. Το συναισθημα ειναι πρωτογνωρο (πως να μην ειναι αλλωστε;) αφου, ισως καλως εως τωρα, δεν ειχα μπει ποτε στη λογικη να κανω πολλες σκεψεις γυρο απ΄το ενδεχομενο. Το ερωτημα ειναι τι κανεις σε μια τετοια περιπτωση, πως συνεχιζεις;